بعد از آن گفت از طبیبان کیست او ** کاو همی‌‌آید به چاره پیش تو

گفت عزراییل می‌‌آید برو ** گفت پایش بس مبارک شاد شو

کر برون آمد بگفت او شادمان ** شکر کش کردم مراعات این زمان‌‌ 3375

گفت رنجور این عدوی جان ماست ** ما ندانستیم کاو کان جفاست‌‌

خاطر رنجور جویان صد سقط ** تا که پیغامش کند از هر نمط

چون کسی کاو خورده باشد آش بد ** می‌‌بشوراند دلش تا قی کند

کظم غیظ این است آن را قی مکن ** تا بیابی در جزا شیرین سخن‌‌

چون نبودش صبر می‌‌پیچید او ** کاین سگ زن روسپی حیز کو 3380

تا بریزم بر وی آن چه گفته بود ** کان زمان شیر ضمیرم خفته بود

چون عیادت بهر دل آرامی است ** این عیادت نیست دشمن کامی است‌‌