گفت ترسایان پناه جان کنند ** دین خود را از ملک پنهان کنند

“The Christians,” said he, “seek to save their lives; they hide their religion from the king.

کم کش ایشان را که کشتن سود نیست ** دین ندارد بوی، مشک و عود نیست‌‌ 340

Slay them not, for slaying (them) is useless: religion hath no smell, it is not musk and aloes-wood.

سر پنهان است اندر صد غلاف ** ظاهرش با تست و باطن بر خلاف‌‌

The secret is concealed in a hundred coverings: its outward form is (in agreement) with thee, (but) the inward (reality) is (in) disagreement.”

شاه گفتش پس بگو تدبیر چیست ** چاره‌‌ی آن مکر و ان تزویر چیست‌‌

The king said to him: “Tell (me), then, what is the (best) plan? What is the remedy against that deceit and imposture?—

تا نماند در جهان نصرانیی ** نی هویدا دین و نی پنهانیی‌‌

So that there may not remain a single Christian in the world, neither one whose religion is manifest nor one who is concealed.”

گفت ای شه گوش و دستم را ببر ** بینی‌‌ام بشکاف و لب در حکم مر

“O king,” said he, “cut off my ears and hands, rip my nose and lips by bitter (cruel) decree;

بعد از آن در زیر دار آور مرا ** تا بخواهد یک شفاعت‌‌گر مرا 345

Then bring me under the gallows, that an intercessor may plead for me.

بر منادی گاه کن این کار تو ** بر سر راهی که باشد چار سو

Do this deed in the place for (public) proclamation, on a highway where roads run in four directions.

آن گهم از خود بران تا شهر دور ** تا در اندازم در ایشان شر و شور

Then banish me from thy presence to a distant land, that I may cast mischief and confusion amongst them.

تلبیس وزیر با نصارا

How the vizier brought the Christians into doubt and perplexity.

پس بگویم من به سر نصرانی‌‌ام ** ای خدای راز دان می‌‌دانی‌‌ام‌‌

Then I will say (to them), ‘I am secretly a Christian. O God who knowest (all) things hidden, Thou knowest me.