اصطلاحاتی است مر ابدال را ** که نباشد ز آن خبر اقوال را
The Abdál have certain mystical expressions of which the doctrines (of external religion) are ignorant.
منطق الطیری به صوت آموختی ** صد قیاس و صد هوس افروختی3410
You have learned the birds' language by the sound (alone), you have kindled (invented) a hundred analogies and a hundred caprices.
همچو آن رنجور دلها از تو خست ** کر به پندار اصابت گشته مست
The hearts (of the saints) are wounded by you, as the invalid (was hurt by the deaf man), (while) the deaf man became intoxicated (overjoyed) with the vain notion of success.
کاتب آن وحی ز آن آواز مرغ ** برده ظنی کاو بود همباز مرغ
The writer of the Revelation, from (hearing) the Bird's voice, supposed that he was the Bird's equal:
مرغ پری زد مر او را کور کرد ** نک فرو بردش به قعر مرگ و درد
The Bird flapped a wing and blinded him: lo, it plunged him in the abyss of death and bale.
هین به عکسی یا به ظنی هم شما ** در میفتید از مقامات سما
“Beware! do not ye also, (beguiled) by a reflexion or an opinion, fall from the dignities of Heaven!
گر چه هاروتید و ماروت و فزون ** از همه بر بام نحن الصافون3415
Although ye are Hárút and Márút and superior to all (the angels) on the terrace of We are they that stand in ranks,
بر بدیهای بدان رحمت کنید ** بر منی و خویش بینی کم تنید
(Yet) take mercy on the wickednesses of the wicked: execrate egoism and the self-conceited (egoist).
هین مبادا غیرت آید از کمین ** سر نگون افتید در قعر زمین
Beware, lest (the Divine) jealousy come from ambush and ye fall headlong to the bottom of the earth.”
هر دو گفتند ای خدا فرمان تراست ** بی‌‌امان تو امانی خود کجاست
They both said, “O God, Thine is the command: without Thy security (protection) where indeed is any security?”