آن غلامان میوه‌‌های جمع را ** خوش بخوردند از نهیب طمع را

Those slaves, being impelled by greed, ate the whole of the fruit with enjoyment,

خواجه را گفتند لقمان خورد آن ** خواجه بر لقمان ترش گشت و گران‌‌

And told their master that Luqmán had eaten it, (whereupon) the master became bitter and sorely displeased with Luqmán.

چون تفحص کرد لقمان از سبب ** در عتاب خواجه‌‌اش بگشاد لب‌‌

When Luqmán inquired (and ascertained) the cause (of this), he opened his lips to reproach his master.

گفت لقمان سیدا پیش خدا ** بنده‌‌ی خاین نباشد مرتضا 3590

“O sire,” said Luqmán, “an unfaithful servant is not approved in the sight of God.

امتحان کن جمله‌‌مان را ای کریم ** سیرمان در ده تو از آب حمیم‌‌

Put us all to the test, O noble sir: give us our fill of hot water (to drink),

بعد از آن ما را به صحرایی کلان ** تو سواره ما پیاده می‌‌دوان‌‌

And afterwards make us run into a great plain, thou being mounted and we on foot.

آن گهان بنگر تو بد کردار را ** صنعهای کاشف الاسرار را

Then behold the evil-doer, (behold) the things that are done by Him who revealeth mysteries!”

گشت ساقی خواجه از آب حمیم ** مر غلامان را و خوردند آن ز بیم‌‌

The master gave the servants hot water to drink, and they drank it in fear (of him).

بعد از آن می‌‌راندشان در دشتها ** می‌‌دویدندی میان کشتها 3595

Afterwards he was driving them into the plains, and those persons were running up and down.

قی در افتادند ایشان از عنا ** آب می‌‌آورد ز یشان میوه‌‌ها

From distress they began to vomit: the (hot) water was bringing up the fruit from them.