گشت ساقی خواجه از آب حمیم ** مر غلامان را و خوردند آن ز بیم‌‌

بعد از آن می‌‌راندشان در دشتها ** می‌‌دویدندی میان کشتها 3595

قی در افتادند ایشان از عنا ** آب می‌‌آورد ز یشان میوه‌‌ها

چون که لقمان را در آمد قی ز ناف ** می‌‌برآمد از درونش آب صاف‌‌

حکمت لقمان چو داند این نمود ** پس چه باشد حکمت رب الوجود

يوم تبلی، السرائر کلها ** بان منکم کامن لا یشتهی‌‌

چون سقوا ماء حمیما قطعت ** جملة الأستار مما أفظعت‌‌ 3600

نار از آن آمد عذاب کافران ** که حجر را نار باشد امتحان‌‌

آن دل چون سنگ را ما چند چند ** نرم گفتیم و نمی‌‌پذرفت پند

ریش بد را داروی بد یافت رگ ** مر سر خر را سزد دندان سگ‌‌