ناطقه چون فاضح آمد عیب را ** می‌‌دراند پرده‌‌های غیب را

غیب مطلوب حق آمد چند گاه ** این دهل‌‌زن را بران بر بند راه‌‌ 3610

تک مران در کش عنان مستور به ** هر کس از پندار خود مسرور به‌‌

حق همی‌‌خواهد که نومیدان او ** زین عبادت هم نگردانند رو

هم به اومیدی مشرف می‌‌شوند ** چند روزی در رکابش می‌‌دوند

خواهد آن رحمت بتابد بر همه ** بر بد و نیک از عموم مرحمه‌‌

حق همی‌‌خواهد که هر میر و اسیر ** با رجا و خوف باشند و حذیر 3615

این رجا و خوف در پرده بود ** تا پس این پرده پرورده شود

چون دریدی پرده کو خوف و رجا ** غیب را شد کر و فری بر ملا

بر لب جو برد ظنی یک فتا ** که سلیمان است ماهی‌‌گیر ما