چون ابیت عند ربی فاش شد ** یطعم و یسقی کنایت زاش شد

چون ابیت عند ربی فاش شد ** یطعم و یسقی کنایت زاش شد 3740

هیچ بی‌‌تاویل این را در پذیر ** تا در آید در گلو چون شهد و شیر

ز آن که تاویل است وا داد عطا ** چون که بیند آن حقیقت را خطا

آن خطا دیدن ز ضعف عقل اوست ** عقل کل مغز است و عقل جزو پوست‌‌

خویش را تاویل کن نه اخبار را ** مغز را بد گوی نی گلزار را

ای علی که جمله عقل و دیده‌‌ای ** شمه ای واگو از آن چه دیده‌‌ای‌‌ 3745

تیغ حلمت جان ما را چاک کرد ** آب علمت خاک ما را پاک کرد

باز گو دانم که این اسرار هوست ** ز آن که بی‌‌شمشیر کشتن کار اوست‌‌

صانع بی‌‌آلت و بی‌‌جارحه ** واهب این هدیه‌‌های رابحه‌‌

صد هزاران می‌‌چشاند هوش را ** که خبر نبود دو چشم و گوش را