باز گو ای باز عرش خوش شکار ** تا چه دیدی این زمان از کردگار

باز گو ای باز عرش خوش شکار ** تا چه دیدی این زمان از کردگار 3750

Tell it forth, O falcon of the empyrean that findest goodly prey, that (I may know) what thou hast seen at this time from the Maker.

چشم تو ادراک غیب آموخته ** چشمهای حاضران بر دوخته‌‌

Thine eye has learned to perceive the Unseen, (while) the eyes of bystanders are sealed.”

آن یکی ماهی همی‌‌بیند عیان ** و آن یکی تاریک می‌‌بیند جهان‌‌

One man is beholding a moon plainly, while another sees the world dark,

و آن یکی سه ماه می‌‌بیند به هم ** این سه کس بنشسته یک موضع نعم‌‌

And another beholds three moons together. These three persons (beholders) are seated in one place, yea (verily).

چشم هر سه باز و گوش هر سه تیز ** در تو آویزان و از من در گریز

The eyes of all three are open, and the ears of all three are sharp (attentive); (they are) fastened on thee and in flight from me.

سحر عین است این عجب لطف خفی است ** بر تو نقش گرگ و بر من یوسفی است‌‌ 3755

Is this an enchantment of the eye? (Or) is it a marvellous hidden grace? On thee is the form of the wolf, and on me is the quality (beauty) of Joseph.

عالم ار هجده هزار است و فزون ** هر نظر را نیست این هجده زبون‌‌

If the worlds are eighteen thousand and more, these eighteen (thousand) are not subject (accessible) to every eye.

راز بگشا ای علی مرتضی ** ای پس سوء القضاء حسن القضاء

“Reveal the mystery, O ‘Alí, thou who art approved (by God), O thou who art (like) the goodliness of a wide expanse after (the oppressive confinement of) evil fate.

یا تو واگو آن چه عقلت یافته ست ** یا بگویم آن چه بر من تافته ست‌‌

Either do thou declare that which thy reason hath found, or I will tell that which hath shone forth on me.

از تو بر من تافت چون داری نهان ** می‌‌فشانی نور چون مه بی‌‌زبان‌‌

From thee it shone forth on me: how shouldst thou hide it? Without tongue thou art scattering light, like the moon.