-
لیک اگر در گفت آید قرص ماه ** شب روان را زودتر آرد به راه 3760
- But if the moon's orb come to speech, it more quickly leads the night-travellers into the (right) way.
-
از غلط ایمن شوند و از ذهول ** بانگ مه غالب شود بر بانگ غول
- They become safe from error and heedlessness: the voice of the moon prevails over the voice of the ghoul.
-
ماه بیگفتن چو باشد رهنما ** چون بگوید شد ضیا اندر ضیا
- Inasmuch as the moon (even) without speech is showing the way, when it speaks it becomes light upon light.
-
چون تو بابی آن مدینهی علم را ** چون شعاعی آفتاب حلم را
- Since thou art the gate of the city of Knowledge, since thou art the beams of the sun of Clemency,
-
باز باش ای باب بر جویای باب ** تا رسد از تو قشور اندر لباب
- Be open, O Gate, to him that seeks the gate, so that by means of thee the husks may reach the core.
-
باز باش ای باب رحمت تا ابد ** بارگاه ما له کفوا أحد 3765
- Be open unto everlasting, O Gate of Mercy, O Entrance-hall to None is like unto Him.”
-
هر هوا و ذرهای خود منظری است ** ناگشاده کی گود کانجا دری است
- Every air and mote is indeed a place for vision (of God), (but so long as it is) unopened, who says “Yonder is a door”?
-
تا بنگشاید دری را ديدبان ** در درون هرگیز نجنبك این گمان
- Unless the Watcher open a door, this idea never stirs within.
-
چون گشاه شد دری حیران شود ** مرغ اومید و طمع پُران شود
- When a door is opened, he (on whom this idea has dawned) becomes amazed, the bird of hope and desire begins to fly.
-
غافلی ناگه به ویران گنج یافت ** سوی هر ویران از آن پس میشتافت
- A careless man suddenly found the treasure in the ruin: after that, he was hastening to (search in) every ruin.