-
ماه بیگفتن چو باشد رهنما ** چون بگوید شد ضیا اندر ضیا
- Inasmuch as the moon (even) without speech is showing the way, when it speaks it becomes light upon light.
-
چون تو بابی آن مدینهی علم را ** چون شعاعی آفتاب حلم را
- Since thou art the gate of the city of Knowledge, since thou art the beams of the sun of Clemency,
-
باز باش ای باب بر جویای باب ** تا رسد از تو قشور اندر لباب
- Be open, O Gate, to him that seeks the gate, so that by means of thee the husks may reach the core.
-
باز باش ای باب رحمت تا ابد ** بارگاه ما له کفوا أحد 3765
- Be open unto everlasting, O Gate of Mercy, O Entrance-hall to None is like unto Him.”
-
هر هوا و ذرهای خود منظری است ** ناگشاده کی گود کانجا دری است
- Every air and mote is indeed a place for vision (of God), (but so long as it is) unopened, who says “Yonder is a door”?
-
تا بنگشاید دری را ديدبان ** در درون هرگیز نجنبك این گمان
- Unless the Watcher open a door, this idea never stirs within.
-
چون گشاه شد دری حیران شود ** مرغ اومید و طمع پُران شود
- When a door is opened, he (on whom this idea has dawned) becomes amazed, the bird of hope and desire begins to fly.
-
غافلی ناگه به ویران گنج یافت ** سوی هر ویران از آن پس میشتافت
- A careless man suddenly found the treasure in the ruin: after that, he was hastening to (search in) every ruin.
-
تا ز درویشی نیابی تو گهر ** کی گهر جویی ز درویشی دگر 3770
- Till you gain the pearl from one dervish, how should you seek the pearl from another dervish?
-
سالها گر ظن دود با پای خویش ** نگذرد ز اشکاف بینیهای خویش
- Though opinion run with its own feet for (many) years, it will not pass beyond the cleft of its own nostrils.