امت وحدی یکی و صد هزار ** باز گو ای بنده بازت را شکار

امت وحدی یکی و صد هزار ** باز گو ای بنده بازت را شکار 3785

Thou alone art the (whole) community, thou art one and a hundred thousand. Say it forth, O thou to whose falcon thy slave has fallen a prey.

در محل قهر این رحمت ز چیست ** اژدها را دست‌‌دادن راه کیست‌‌

Wherefore this mercy in the place of vengeance? Whose way is it to give the hand to a dragon?”

جواب گفتن امیر المؤمنین که سبب افکندن شمشیر از دست چه بود در آن حالت‌‌

How the Prince of the Faithful made answer (and explained) what was the reason of his dropping the sword from his hand on that occasion.

گفت من تیغ از پی حق می‌‌زنم ** بنده‌‌ی حقم نه مأمور تنم‌‌

He said, “I am wielding the sword for God's sake, I am the servant of God, I am not under the command of the body.

شیر حقم نیستم شیر هوا ** فعل من بر دین من باشد گوا

I am the Lion of God, I am not the lion of passion: my deed bears witness to my religion.

ما رمیت إذ رمیتم در حراب ** من چو تیغم و آن زننده آفتاب‌‌

In war I am (manifesting the truth of) thou didst not throw when thou threwest: I am (but) as the sword, and the wielder is the (Divine) Sun.

رخت خود را من ز ره برداشتم ** غیر حق را من عدم انگاشتم‌‌ 3790

I have removed the baggage of self out of the way, I have deemed (what is) other than God to be non-existence.

سایه‌‌ام من کدخدایم آفتاب ** حاجبم من نیستم او را حجاب‌‌

I am a shadow, the Sun is my lord; I am the chamberlain, I am not the curtain (which prevents approach) to Him.

من چو تیغم پر گهرهای وصال ** زنده گردانم نه کشته در قتال‌‌

I am filled with the pearls of union, like a (jewelled) sword: in battle I make (men) living, not slain.

خون نپوشد گوهر تیغ مرا ** باد از جا کی برد میغ مرا

Blood does not cover the sheen of my sword: how should the wind sweep away my clouds?

که نیم کوهم ز حلم و صبر و داد ** کوه را کی در رباید تند باد

I am not a straw, I am a mountain of forbearance and patience and justice: how should the fierce wind carry off the mountain?”