رخت خود را من ز ره برداشتم ** غیر حق را من عدم انگاشتم‌‌

رخت خود را من ز ره برداشتم ** غیر حق را من عدم انگاشتم‌‌ 3790

سایه‌‌ام من کدخدایم آفتاب ** حاجبم من نیستم او را حجاب‌‌

من چو تیغم پر گهرهای وصال ** زنده گردانم نه کشته در قتال‌‌

خون نپوشد گوهر تیغ مرا ** باد از جا کی برد میغ مرا

که نیم کوهم ز حلم و صبر و داد ** کوه را کی در رباید تند باد

آن که از بادی رود از جا خسی است ** ز آن که باد ناموافق خود بسی است‌‌ 3795

باد خشم و باد شهوت باد آز ** برد او را که نبود اهل نماز

کوهم و هستی من بنیاد اوست ** ور شود چون کاه بادم یاد اوست

جز به باد او نجنبد میل من ** نیست جز عشق احد سر خیل من‌‌

خشم بر شاهان شه و ما را غلام ** خشم را هم بسته‌‌ام زیر لگام‌‌