او بکوشد تا گناهی پرورد ** ز آن گنه ما را به چاهی آورد
He strives to foster a sin (in us) and by means of that sin bring us into a pit;
چون ببیند کان گنه شد طاعتی ** گردد او را نامبارک ساعتی3840
When he sees that the sin has become an act of obedience (to God), there comes round for him an unblest hour.
اندر آ من در گشادم مر ترا ** تف زدی و تحفه دادم مر ترا
“Come in! I open the door to thee. Thou spattest (on me) and I give thee a present.
مر جفاگر را چنینها می‌‌دهم ** پیش پای چپ چه سان سر می‌‌نهم
Such things I am giving to the doer of iniquity: (thou seest) in what fashion I lay my head before the left foot.
پس وفاگر را چه بخشم تو بدان ** گنجها و ملکهای جاودان
What then do I bestow on the doer of righteousness? Know thou, (I bestow) treasures and kingdoms everlasting.
گفتن پیغامبر علیه السلام به گوش رکابدار امیر المؤمنین علی علیه السلام که کشتن علی بر دست تو خواهد بودن خبرت کردم
How the Prophet, on whom be peace, said in the ear of the stirrup-holder of the Prince of the Faithful ‘Alí, may God honour his person, “I tell thee, ‘Alí will be slain by thy hand.”
من چنان مردم که بر خونی خویش ** نوش لطف من نشد در قهر نیش
I am such a man that the honey of my kindness did not become poison in wrath (even) against my murderer.
گفت پیغمبر به گوش چاکرم ** کاو برد روزی ز گردن این سرم3845
The Prophet said in the ear of my servant that one day he would sever this head of mine from my neck.
کرد آگه آن رسول از وحی دوست ** که هلاکم عاقبت بر دست اوست
The Prophet by (Divine) inspiration informed my friend that in the end my destruction would be (wrought) by his hand.
او همی‌‌گوید بکش پیشین مرا ** تا نیاید از من این منکر خطا
He (my friend) says, ‘Kill me first, in order that this hateful crime may not proceed from me.’
من همی‌‌گویم چو مرگ من ز تست ** با قضا من چون توانم حیله جست
I say, ‘Since my death is (to come) from thee, how can I seek to evade the destiny (of God)?’