بس ستاره‌‌ی آتش از آهن جهید ** و ان دل سوزیده پذرفت و کشید

Many a star (spark) of fire shot forth from the iron (of good works), and that burning heart received (it) and drew (it) in;

لیک در ظلمت یکی دزدی نهان ** می‌‌نهد انگشت بر استارگان‌‌ 385

But in the darkness a hidden thief is laying his finger upon the stars,

می‌‌کشد استارگان را یک به یک ** تا که نفروزد چراغی از فلک‌‌

Extinguishing the stars one by one, that no lamp may shine from the (spiritual) sky.

گر هزاران دام باشد در قدم ** چون تو با مایی نباشد هیچ غم‌‌

Though there be thousands of snares at our feet, when Thou art with us there is not any trouble.

هر شبی از دام تن ارواح را ** می‌‌رهانی می‌‌کنی الواح را

Every night Thou freest the spirits from the body's snare, and dost erase (the impressions on) the tablets (of the mind).

می‌‌رهند ارواح هر شب زین قفس ** فارغان، نه حاکم و محکوم کس‌‌

The spirits are set free every night from this cage, independent, neither ruling nor ruled by anyone.

شب ز زندان بی‌‌خبر زندانیان ** شب ز دولت بی‌‌خبر سلطانیان‌‌ 390

At night prisoners are unconscious of their prison, at night governors are unconscious of their power.

نه غم و اندیشه‌‌ی سود و زیان ** نه خیال این فلان و آن فلان‌‌

There is no sorrow, no thought of gain or loss, no fancy of this person or that person.

حال عارف این بود بی‌‌خواب هم ** گفت ایزد هم رقود زین مرم‌‌

This is the state of the ‘árif (gnostic), even without sleep: God said, (Thou wouldst deem them awake) whilst they slept. Shy not at this.

خفته از احوال دنیا روز و شب ** چون قلم در پنجه‌‌ی تقلیب رب‌‌

He is asleep, day and night, to the affairs of the world, like a pen in the hand of the Lord's control.