گفت پیغمبر به گوش چاکرم ** کاو برد روزی ز گردن این سرم‌‌

گفت پیغمبر به گوش چاکرم ** کاو برد روزی ز گردن این سرم‌‌ 3845

کرد آگه آن رسول از وحی دوست ** که هلاکم عاقبت بر دست اوست‌‌

او همی‌‌گوید بکش پیشین مرا ** تا نیاید از من این منکر خطا

من همی‌‌گویم چو مرگ من ز تست ** با قضا من چون توانم حیله جست‌‌

او همی‌‌افتد به پیشم کای کریم ** مر مرا کن از برای حق دو نیم‌‌

تا نیاید بر من این انجام بد ** تا نسوزد جان من بر جان خود 3850

من همی‌‌گویم برو جف القلم ** ز آن قلم بس سر نگون گردد علم‌‌

هیچ بغضی نیست در جانم ز تو ** ز آن که این را من نمی‌‌دانم ز تو

آلت حقی تو فاعل دست حق ** چون زنم بر آلت حق طعن و دق‌‌

گفت او پس آن قصاص از بهر چیست ** گفت هم از حق و آن سر خفی است‌‌