این سخن را نیست پایانی پدید ** دست با من ده چو چشمت دوست دید
“There is no end in sight to this discourse: give me thy hand, since thine eye hath seen the Friend.”
گفتن امیر المؤمنین علی کرم الله وجهه با قرین خود که چون خدو انداختی در روی من نفس من جنبید و اخلاص عمل نماند، مانع کشتن تو آن شد
How the Prince of the Faithful, ‘Ali—may God honour his person! said to his antagonist, " When thou didst spit in my face, my fleshly self was aroused and I could no longer act with entire sincerity (towards God): that hindered me from slaying thee."
گفت امیر المؤمنین با آن جوان ** که به هنگام نبرد ای پهلوان3975
The Prince of the Faithful said to that youth, “In the hour of battle, O knight,
چون خدو انداختی در روی من ** نفس جنبید و تبه شد خوی من
When thou didst spit in my face, my fleshly self was aroused and my good disposition was corrupted.
نیم بهر حق شد و نیمی هوا ** شرکت اندر کار حق نبود روا
Half (of my fighting) came to be for God's sake, and half (for) idle passion: in God’s affair partnership’ is not allowable.
تو نگاریده‌‌ی کف مولاستی ** آن حقی کرده‌‌ی من نیستی
Thou art limned by the hand of the Lord: thou art God's (work), thou art not made by me.
نقش حق را هم به امر حق شکن ** بر زجاجه‌‌ی دوست سنگ دوست زن
Break God’s image, (but only) by God’s command; cast (a stone) at the Beloved’s glass, (but only) the Beloved’s stone.”
گبر این بشنید و نوری شد پدید ** در دل او تا که زناری برید3980
The fire-worshipper heard this, and a light appeared in his heart, so that he cut a girdle.
گفت من تخم جفا می‌‌کاشتم ** من ترا نوعی دگر پنداشتم
He said, “I was sowing the seed of wrong: I fancied thee (to be) otherwise (than thou art).
تو ترازوی احد خو بوده‌‌ای ** بل زبانه‌‌ی هر ترازو بوده‌‌ای
Thou hast (really) been the balance (endued) with the (just) nature of the One (God); nay, thou hast been the tongue of every balance.
تو تبار و اصل و خویشم بوده‌‌ای ** تو فروغ شمع کیشم بوده‌‌ای
Thou hast been my race and stock and kin, thou hast been the radiance of the candle of my religion.