گفت امیر المؤمنین با آن جوان ** که به هنگام نبرد ای پهلوان‌‌

گفت امیر المؤمنین با آن جوان ** که به هنگام نبرد ای پهلوان‌‌ 3975

The Prince of the Faithful said to that youth, “In the hour of battle, O knight,

چون خدو انداختی در روی من ** نفس جنبید و تبه شد خوی من‌‌

When thou didst spit in my face, my fleshly self was aroused and my good disposition was corrupted.

نیم بهر حق شد و نیمی هوا ** شرکت اندر کار حق نبود روا

Half (of my fighting) came to be for God's sake, and half (for) idle passion: in God’s affair partnership’ is not allowable.

تو نگاریده‌‌ی کف مولاستی ** آن حقی کرده‌‌ی من نیستی‌‌

Thou art limned by the hand of the Lord: thou art God's (work), thou art not made by me.

نقش حق را هم به امر حق شکن ** بر زجاجه‌‌ی دوست سنگ دوست زن‌‌

Break God’s image, (but only) by God’s command; cast (a stone) at the Beloved’s glass, (but only) the Beloved’s stone.”

گبر این بشنید و نوری شد پدید ** در دل او تا که زناری برید 3980

The fire-worshipper heard this, and a light appeared in his heart, so that he cut a girdle.

گفت من تخم جفا می‌‌کاشتم ** من ترا نوعی دگر پنداشتم‌‌

He said, “I was sowing the seed of wrong: I fancied thee (to be) otherwise (than thou art).

تو ترازوی احد خو بوده‌‌ای ** بل زبانه‌‌ی هر ترازو بوده‌‌ای‌‌

Thou hast (really) been the balance (endued) with the (just) nature of the One (God); nay, thou hast been the tongue of every balance.

تو تبار و اصل و خویشم بوده‌‌ای ** تو فروغ شمع کیشم بوده‌‌ای‌‌

Thou hast been my race and stock and kin, thou hast been the radiance of the candle of my religion.

من غلام آن چراغ چشم جو ** که چراغت روشنی پذرفت از او

I am the (devoted) slave of that eye-seeking Lamp from which thy lamp received splendour.