در یکی گفته که عجز خود مبین ** کفر نعمت کردن است آن عجز هین‌‌

قدرت خود بین که این قدرت از اوست ** قدرت تو نعمت او دان که هوست‌‌

در یکی گفته کز این دو بر گذر ** بت بود هر چه بگنجد در نظر

در یکی گفته مکش این شمع را ** کین نظر چون شمع آمد جمع را 475

از نظر چون بگذری و از خیال ** کشته باشی نیم شب شمع وصال‌‌

در یکی گفته بکش باکی مدار ** تا عوض بینی نظر را صد هزار

که ز کشتن شمع جان افزون شود ** لیلی‌‌ات از صبر تو مجنون شود

ترک دنیا هر که کرد از زهد خویش ** بیش آید پیش او دنیا و پیش‌‌

در یکی گفته که آن چه‌‌ت داد حق ** بر تو شیرین کرد در ایجاد حق‌‌ 480

بر تو آسان کرد و خوش آن را بگیر ** خویشتن را در میفگن در زحیر