کاین چه بد بختی است ما را ای کریم ** از دل و دین مانده ما بی‌‌تو یتیم‌‌

تو بهانه می‌‌کنی و ما ز درد ** می‌‌زنیم از سوز دل دمهای سرد

ما به گفتار خوشت خو کرده‌‌ایم ** ما ز شیر حکمت تو خورده‌‌ایم‌‌ 560

الله الله این جفا با ما مکن ** خیر کن امروز را فردا مکن‌‌

می‌‌دهد دل مر ترا کاین بی‌‌دلان ** بی‌‌تو گردند آخر از بی‌‌حاصلان‌‌

جمله در خشکی چو ماهی می‌‌تپند ** آب را بگشا ز جو بر دار بند

ای که چون تو در زمانه نیست کس ** الله الله خلق را فریاد رس‌‌

دفع گفتن وزیر مریدان را

گفت هان ای سخرگان گفت‌‌وگو ** وعظ و گفتار زبان و گوش جو 565

پنبه اندر گوش حس دون کنید ** بند حس از چشم خود بیرون کنید

پنبه‌‌ی آن گوش سر گوش سر است ** تا نگردد این کر آن باطن کر است‌‌