ور تو می‌‌بینی که پایت بسته‌‌اند ** بر تو سرهنگان شه بنشسته‌‌اند

پس تو سرهنگی مکن با عاجزان ** ز آن که نبود طبع و خوی عاجز آن‌‌

چون تو جبر او نمی‌‌بینی مگو ** ور همی‌‌بینی نشان دید کو

در هر آن کاری که میل استت بدان ** قدرت خود را همی‌‌بینی عیان‌‌ 635

و اندر آن کاری که میلت نیست ** و خواست خویش را جبری کنی کاین از خداست‌‌

انبیا در کار دنیا جبری‌‌اند ** کافران در کار عقبی جبری‌‌اند

انبیا را کار عقبی اختیار ** جاهلان را کار دنیا اختیار

ز آن که هر مرغی به سوی جنس خویش ** می‌‌پرد او در پس و جان پیش پیش‌‌

کافران چون جنس سجین آمدند ** سجن دنیا را خوش آیین آمدند 640

انبیا چون جنس علیین بدند ** سوی علیین جان و دل شدند