این سخن پایان ندارد لیک ما ** باز گوییم آن تمامی قصه را

This discourse hath no end, but let us (now) relate the story to its completion.

نومید کردن وزیر مریدان را از رفض خلوت

How the vizier made the disciples lose hope of his abandoning seclusion.

آن وزیر از اندرون آواز داد ** کای مریدان از من این معلوم باد

The vizier cried out from within, “O disciples, be this made known to you from me,

که مرا عیسی چنین پیغام کرد ** کز همه یاران و خویشان باش فرد

That Jesus hath given me a such-like message: ‘Be separated from all friends and kinsfolk.

روی در دیوار کن تنها نشین ** وز وجود خویش هم خلوت گزین‌‌ 645

Set thy face to the wall, sit alone, and choose to be secluded even from thine own existence.’

بعد از این دستوری گفتار نیست ** بعد از این با گفت و گویم کار نیست‌‌

After this there is no permission (for me) to speak; after this I have nothing to do with talk.

الوداع ای دوستان من مرده‌‌ام ** رخت بر چارم فلک بر برده‌‌ام‌‌

Farewell, O friends! I am dead: I have carried my belongings up to the Fourth Heaven,

تا به زیر چرخ ناری چون حطب ** من نسوزم در عنا و در عطب‌‌

In order that beneath the fiery sphere I may not burn like firewood in woe and perdition,

پهلوی عیسی نشینم بعد از این ** بر فراز آسمان چارمین‌‌

(But) henceforth may sit beside Jesus at the top of the Fourth Heaven.”

ولی عهد ساختن وزیر هر یک امیر را جدا جدا

How the vizier appointed each one of the amírs separately as his successor.

و آن گهانی آن امیران را بخواند ** یک به یک تنها به هر یک حرف راند 650

And then he summoned those amírs one by one and conversed with each (of them) alone.

گفت هر یک را به دین عیسوی ** نایب حق و خلیفه‌‌ی من توی‌‌

He said to each one, “In the religion of Jesus thou art the vicar of God and my khalífa (vicegerent),