و آن نثار نور را وایافته ** روی از غیر خدا بر تافته‌‌

And he (that is fortunate), having gained that strown largesse of light, has turned his face away from all except God.

هر که را دامان عشقی نابده ** ز آن نثار نور بی‌‌بهره شده‌‌

Whosoever has lacked (such) a skirt of love is left without share in that strown largesse of light.

جزوها را رویها سوی کل است ** بلبلان را عشق با روی گل است‌‌

The faces of particulars are set towards the universal: nightingales are in love with the face of the rose.

گاو را رنگ از برون و مرد را ** از درون جو رنگ سرخ و زرد را

The ox has his colour outside, but in the case of a man seek the red and yellow hues within.

رنگهای نیک از خم صفاست ** رنگ زشتان از سیاه‌‌آبه‌‌ی جفاست‌‌ 765

The good colours are from the vat of purity; the colour of the wicked is from the black water of iniquity.

صبغة الله نام آن رنگ لطیف ** لعنة الله بوی این رنگ کثیف‌‌

The baptism of God is the name of that subtle colour; the curse of God is the smell of this gross colour.

آن چه از دریا به دریا می‌‌رود ** از همانجا کامد آن جا می‌‌رود

That which is of the sea is going to the sea: it is going to the same place whence it came—

از سر که سیلهای تیز رو ** وز تن ما جان عشق آمیز رو

From the mountain-top the swift-rushing torrents, and from our body the soul whose motion is mingled with love.

آتش کردن پادشاه جهود و بت نهادن پهلوی آتش که هر که این بت را سجود کند از آتش برست

How the Jewish king made a fire and placed an idol beside it, saying, “Whoever bows down to this idol shall escape the fire.”

آن جهود سگ ببین چه رای کرد ** پهلوی آتش بتی بر پای کرد

Now see what a plan this currish Jew contrived! He set up an idol beside the fire,

کان که این بت را سجود آرد برست ** ور نیارد در دل آتش نشست‌‌ 770

Saying, “He that bows down to this idol is saved, and if he bow not, he shall sit in the heart of the fire.”