رنگهای نیک از خم صفاست ** رنگ زشتان از سیاه‌‌آبه‌‌ی جفاست‌‌

رنگهای نیک از خم صفاست ** رنگ زشتان از سیاه‌‌آبه‌‌ی جفاست‌‌ 765

The good colours are from the vat of purity; the colour of the wicked is from the black water of iniquity.

صبغة الله نام آن رنگ لطیف ** لعنة الله بوی این رنگ کثیف‌‌

The baptism of God is the name of that subtle colour; the curse of God is the smell of this gross colour.

آن چه از دریا به دریا می‌‌رود ** از همانجا کامد آن جا می‌‌رود

That which is of the sea is going to the sea: it is going to the same place whence it came—

از سر که سیلهای تیز رو ** وز تن ما جان عشق آمیز رو

From the mountain-top the swift-rushing torrents, and from our body the soul whose motion is mingled with love.

آتش کردن پادشاه جهود و بت نهادن پهلوی آتش که هر که این بت را سجود کند از آتش برست

How the Jewish king made a fire and placed an idol beside it, saying, “Whoever bows down to this idol shall escape the fire.”

آن جهود سگ ببین چه رای کرد ** پهلوی آتش بتی بر پای کرد

Now see what a plan this currish Jew contrived! He set up an idol beside the fire,

کان که این بت را سجود آرد برست ** ور نیارد در دل آتش نشست‌‌ 770

Saying, “He that bows down to this idol is saved, and if he bow not, he shall sit in the heart of the fire.”

چون سزای این بت نفس او نداد ** از بت نفسش بتی دیگر بزاد

Inasmuch as he did not give due punishment to this idol of self, from the idol of his self the other idol was born.

مادر بتها بت نفس شماست ** ز آن که آن بت مار و این بت اژدهاست‌‌

The idol of your self is the mother of (all) idols, because that (material) idol is (only) a snake, while this (spiritual) idol is a dragon.

آهن و سنگ است نفس و بت شرار ** آن شرار از آب می‌‌گیرد قرار

The self is (as) iron and stone (whence fire is produced), while the (material) idol is (as) the sparks: those sparks are quieted (quenched) by water.

سنگ و آهن ز آب کی ساکن‌‌شود ** آدمی با این دو کی ایمن شود

(But) how should the stone and iron be allayed by water? How should a man, having these twain, be secure?