آن چه از دریا به دریا می‌‌رود ** از همانجا کامد آن جا می‌‌رود

از سر که سیلهای تیز رو ** وز تن ما جان عشق آمیز رو

آتش کردن پادشاه جهود و بت نهادن پهلوی آتش که هر که این بت را سجود کند از آتش برست

آن جهود سگ ببین چه رای کرد ** پهلوی آتش بتی بر پای کرد

کان که این بت را سجود آرد برست ** ور نیارد در دل آتش نشست‌‌ 770

چون سزای این بت نفس او نداد ** از بت نفسش بتی دیگر بزاد

مادر بتها بت نفس شماست ** ز آن که آن بت مار و این بت اژدهاست‌‌

آهن و سنگ است نفس و بت شرار ** آن شرار از آب می‌‌گیرد قرار

سنگ و آهن ز آب کی ساکن‌‌شود ** آدمی با این دو کی ایمن شود

بت سیاه‌‌آبه‌‌ست در کوزه نهان ** نفس مر آب سیه را چشمه دان‌‌ 775

آن بت منحوت چون سیل سیاه ** نفس بتگر چشمه‌‌ای بر آب راه‌‌