مایده از آسمان در می‌‌رسید ** بی‌‌شری و بیع و بی‌‌گفت و شنید

مایده از آسمان در می‌‌رسید ** بی‌‌شری و بیع و بی‌‌گفت و شنید 80

A table (of food) was coming down from heaven without buying and selling and without speaking and hearing,

در میان قوم موسی چند کس ** بی‌‌ادب گفتند کو سیر و عدس‌‌

(When) some of the people of Moses cried disrespectfully, “Where is garlic and lentils?”

منقطع شد خوان و نان از آسمان ** ماند رنج زرع و بیل و داسمان‌‌

(Straightway) the dishes (of food) and the bread from heaven were cut off: there remained for us the toil of sowing and (labouring with) mattock and scythe.

باز عیسی چون شفاعت کرد، حق ** خوان فرستاد و غنیمت بر طبق‌‌

Again, when Jesus made intercession, God sent food and bounty (from heaven) on trays,

باز گستاخان ادب بگذاشتند ** چون گدایان زله‌‌ها برداشتند

But once more the insolent fellows omitted to show respect and, like beggars, snatched away the viands.

لابه کرده عیسی ایشان را که این ** دایم است و کم نگردد از زمین‌‌ 85

(Although) Jesus entreated them, saying, “This is lasting and will not fail from off the earth.”

بد گمانی کردن و حرص آوری ** کفر باشد پیش خوان مهتری‌‌

To show suspicion and greed at the table of Majesty is ingratitude.

ز ان گدا رویان نادیده ز آز ** آن در رحمت بر ایشان شد فراز

Because of those impudent wretches who were blinded by greed, that gate of mercy was closed upon them.

ابر برناید پی منع زکات ** وز زنا افتد وبا اندر جهات‌‌

On account of withholding the poor-tax no rain-clouds arise, and in consequence of fornication the plague spreads in all directions.

هر چه بر تو آید از ظلمات و غم ** آن ز بی‌‌باکی و گستاخی است هم‌‌

Whatever befalls thee of gloom and sorrow is the result of irreverence and insolence withal.