می‌‌نبخشایی تو بر آتش پرست ** آن که نپرستد ترا او چون برست‌‌

می‌‌نبخشایی تو بر آتش پرست ** آن که نپرستد ترا او چون برست‌‌ 825

Thou hast no pity (even) on the fire-worshipper: how (then) has he been saved who does not worship thee?

هرگز ای آتش تو صابر نیستی ** چون نسوزی چیست قادر نیستی‌‌

Never, O fire, art thou patient: how burnest thou not? What is it? Hast thou not the power?

چشم بند است این عجب یا هوش بند ** چون نسوزاند چنین شعله‌‌ی بلند

Is this a spell, I wonder, that binds the eye or the mind? How does such a lofty flame not burn?

جادویی کردت کسی یا سیمیاست ** یا خلاف طبع تو از بخت ماست‌‌

Has some one bewitched thee? Or is it magic, or is thy unnatural behaviour from our fortune?”

گفت آتش من همانم ای شمن ** اندر آ تو تا ببینی تاب من‌‌

The fire said: “I am the same, O idolator: come in, that thou mayst feel my heat.

طبع من دیگر نگشت و عنصرم ** تیغ حقم هم به دستوری برم‌‌ 830

My nature and element have not changed: I am the sword of God and by (His) leave I cut.

بر در خرگه سگان ترکمان ** چاپلوسی کرده پیش میهمان‌‌

The Turcoman dogs fawn at the tent-door before the guest,

ور به خرگه بگذرد بیگانه رو ** حمله بیند از سگان شیرانه او

But if any one having the face of a stranger pass by the tent, he will see the dogs rushing at him like lions.

من ز سگ کم نیستم در بندگی ** کم ز ترکی نیست حق در زندگی‌‌

I am not less than a dog in devotion, nor is God less than a Turcoman in life (living power).”

آتش طبعت اگر غمگین کند ** سوزش از امر ملیک دین کند

If the fire of your nature make you suffer pain, it burns by command of the Lord of religion;