طبع من دیگر نگشت و عنصرم ** تیغ حقم هم به دستوری برم‌‌

طبع من دیگر نگشت و عنصرم ** تیغ حقم هم به دستوری برم‌‌ 830

My nature and element have not changed: I am the sword of God and by (His) leave I cut.

بر در خرگه سگان ترکمان ** چاپلوسی کرده پیش میهمان‌‌

The Turcoman dogs fawn at the tent-door before the guest,

ور به خرگه بگذرد بیگانه رو ** حمله بیند از سگان شیرانه او

But if any one having the face of a stranger pass by the tent, he will see the dogs rushing at him like lions.

من ز سگ کم نیستم در بندگی ** کم ز ترکی نیست حق در زندگی‌‌

I am not less than a dog in devotion, nor is God less than a Turcoman in life (living power).”

آتش طبعت اگر غمگین کند ** سوزش از امر ملیک دین کند

If the fire of your nature make you suffer pain, it burns by command of the Lord of religion;

آتش طبعت اگر شادی دهد ** اندر او شادی ملیک دین نهد 835

If the fire of your nature give you joy, (that is because) the Lord of the Judgment puts joy therein.

چون که غم بینی تو استغفار کن ** غم به امر خالق آمد کار کن‌‌

When you feel pain, ask pardon of God: pain, by command of the Creator, is efficacious.

چون بخواهد عین غم شادی شود ** عین بند پای، آزادی شود

When He pleases, pain itself becomes joy; bondage itself becomes freedom.

باد و خاک و آب و آتش بنده‌‌اند ** با من و تو مرده با حق زنده‌‌اند

Air and earth and water and fire are (His) slaves: with you and me they are dead, but with God they are alive.

پیش حق آتش همیشه در قیام ** همچو عاشق روز و شب پیچان مدام‌‌

Before God, fire is always standing (ready to do His behest), writhing continually day and night, like a lover.