همچنین شیبان راعی می‌‌کشید ** گرد بر گرد رمه خطی پدید

چون به جمعه می‌‌شد او وقت نماز ** تا نیارد گرگ آن جا ترک تاز

هیچ گرگی در نرفتی اندر آن ** گوسفندی هم نگشتی ز آن نشان‌‌

باد حرص گرگ و حرص گوسفند ** دایره‌‌ی مرد خدا را بود بند

همچنین باد اجل با عارفان ** نرم و خوش همچون نسیم یوسفان‌‌ 860

آتش ابراهیم را دندان نزد ** چون گزیده‌‌ی حق بود چونش گزد

ز آتش شهوت نسوزد اهل دین ** باقیان را برده تا قعر زمین‌‌

موج دریا چون به امر حق بتاخت ** اهل موسی را ز قبطی واشناخت‌‌

خاک قارون را چو فرمان در رسید ** با زر و تختش به قعر خود کشید

آب و گل چون از دم عیسی چرید ** بال و پر بگشاد مرغی شد پرید 865