آتشی بودند مومن سوز و بس ** سوخت خود را آتش ایشان چو خس‌‌

They were only a fire to consume the true believers: their fire consumed itself like rubbish.

آن که بوده ست امه الهاویه ** هاویه آمد مر او را زاویه‌‌

He whose mother is Háwiya (Hell-fire)—Háwiya shall become his cell (abode).

مادر فرزند جویان وی است ** اصلها مر فرعها را در پی است‌‌

The mother of the child is (always) seeking it: the fundamentals pursue the derivatives.

آب اندر حوض اگر زندانی است ** باد نشفش می‌‌کند کار کانی است‌‌

If water is imprisoned in a tank, the wind sucks it up, for it (the wind) belongs to the original (source):

می‌‌رهاند می‌‌برد تا معدنش ** اندک اندک تا نبینی بردنش‌‌ 880

It sets it free, it wafts it away to its source, little by little, so that you do not see its wafting;

وین نفس جانهای ما را همچنان ** اندک اندک دزدد از حبس جهان‌‌

And our souls likewise this breath (of ours) steals away, little by little, from the prison of the world.

تا إلیه یصعد أطیاب الکلم ** صاعدا منا إلی حیث علم‌‌

The perfumes of our (good) words ascend even unto Him, ascending from us whither God knoweth.

ترتقی أنفاسنا بالمنتقی ** متحفا منا إلی دار البقا

Our breaths soar up with the choice (words), as a gift from us, to the abode of everlastingness;

ثم تاتینا مکافات المقال ** ضعف ذاک رحمة من ذی الجلال‌‌

Then comes to us the recompense of our speech, a double (recompense) thereof, as a mercy from (God) the Glorious;

ثم یلجینا الی امثالها ** کی ینال العبد مما نالها 885

Then He causes us to repair to (makes us utter) good words like those (already uttered), that His servant may obtain (something more) of what he has obtained.