یا مگر آن قابل جنسی بود ** چون بدو پیوست جنس او شود

یا مگر آن قابل جنسی بود ** چون بدو پیوست جنس او شود 890

همچو آب و نان که جنس ما نبود ** گشت جنس ما و اندر ما فزود

نقش جنسیت ندارد آب و نان ** ز اعتبار آخر آن را جنس دان‌‌

ور ز غیر جنس باشد ذوق ما ** آن مگر مانند باشد جنس را

آن که مانند است باشد عاریت ** عاریت باقی نماند عاقبت‌‌

مرغ را گر ذوق آید از صفیر ** چون که جنس خود نیابد شد نفیر 895

تشنه را گر ذوق آید از سراب ** چون رسد در وی گریزد جوید آب‌‌

مفلسان هم خوش شوند از زر قلب ** لیک آن رسوا شود در دار ضرب‌‌

تا زر اندودیت از ره نفگند ** تا خیال کژ ترا چه نفگند

از کلیله باز جو آن قصه را ** و اندر آن قصه طلب کن حصه را

بیان توکل و ترک جهد گفتن نخجیران به شیر