گفت شیر آری ولی رب العباد ** نردبانی پیش پای ما نهاد

پایه پایه رفت باید سوی بام ** هست جبری بودن اینجا طمع خام‌‌ 930

پای داری چون کنی خود را تو لنگ ** دست داری چون کنی پنهان تو چنگ‌‌

خواجه چون بیلی به دست بنده داد ** بی‌‌زبان معلوم شد او را مراد

دست همچون بیل اشارتهای اوست ** آخر اندیشی عبارتهای اوست‌‌

چون اشارتهاش را بر جان نهی ** در وفای آن اشارت جان دهی‌‌

پس اشارتهای اسرارت دهد ** بار بر دارد ز تو کارت دهد 935

حاملی محمول گرداند ترا ** قابلی مقبول گرداند ترا

قابل امر ویی قایل شوی ** وصل جویی بعد از آن واصل شوی‌‌

سعی شکر نعمتش قدرت بود ** جبر تو انکار آن نعمت بود