هان مخسب ای جبری بی‌‌اعتبار ** جز به زیر آن درخت میوه‌‌دار

Beware! do not sleep, O inconsiderate sluggard, save underneath that fruit-laden tree,

تا که شاخ افشان کند هر لحظه باد ** بر سر خفته بریزد نقل و زاد

So that every moment the wind may shake the boughs and shower upon the sleeper (spiritual) dessert and provision for the journey.

جبر و خفتن در میان ره زنان ** مرغ بی‌‌هنگام کی یابد امان‌‌

(How absurd) to be a necessitarian and sleep amidst highwaymen! How should the untimely bird receive quarter?

ور اشارتهاش را بینی زنی ** مرد پنداری و چون بینی زنی‌‌

And if you turn up your nose at His signs, you deem (yourself) a man, but when you consider (more deeply), you are (only) a woman.

این قدر عقلی که داری گم شود ** سر که عقل از وی بپرد دم شود 945

This measure of understanding which you possess is lost: a head from which the understanding flies away,

ز آن که بی‌‌شکری بود شوم و شنار ** می‌‌برد بی‌‌شکر را در قعر نار

Because ingratitude is wickedness and disgrace and brings the ingrate to the bottom of Hell-fire.

گر توکل می‌‌کنی در کار کن ** کشت کن پس تکیه بر جبار کن‌‌

If you are putting trust in God, put trust (in Him) as regards (your) work: sow (the seed), then rely upon the Almighty.”

باز ترجیح نهادن نخجیران توکل را بر جهد

How the beasts once more asserted the superiority of trust in God to exertion.

جمله با وی بانگها برداشتند ** کان حریصان که سببها کاشتند

They all lifted up their voices (to dispute) with him, saying, “Those covetous ones who sowed (the seed of) means,

صد هزار اندر هزار از مرد و زن ** پس چرا محروم ماندند از زمن‌‌

Myriads on myriads of men and women—why, then, did they remain deprived of fortune?

صد هزاران قرن ز آغاز جهان ** همچو اژدرها گشاده صد دهان‌‌ 950

From the beginning of the world myriads of generations have opened a hundred mouths, like dragons: