جز که آن قسمت که رفت اندر ازل ** روی ننمود از شکار و از عمل‌‌

جمله افتادند از تدبیر و کار ** ماند کار و حکم‌‌های کردگار

کسب جز نامی مدان ای نامدار ** جهد جز وهمی مپندار ای عیار 955

نگریستن عزراییل بر مردی و گریختن آن مرد در سرای سلیمان و تقریر ترجیح توکل بر جهد و قلت فایده‌‌ی جهد

زاد مردی چاشتگاهی در رسید ** در سرا عدل سلیمان در دوید

رویش از غم زرد و هر دو لب کبود ** پس سلیمان گفت ای خواجه چه بود

گفت عزراییل در من این چنین ** یک نظر انداخت پر از خشم و کین‌‌

گفت هین اکنون چه می‌‌خواهی بخواه ** گفت فرما باد را ای جان پناه‌‌

تا مرا ز ینجا به هندستان برد ** بو که بنده کان طرف شد جان برد 960

نک ز درویشی گریزانند خلق ** لقمه‌‌ی حرص و امل ز آنند خلق‌‌

ترس درویشی مثال آن هراس ** حرص و کوشش را تو هندستان شناس‌‌