مکر آن باشد که زندان حفره کرد ** آن که حفره بست آن مکری ست سرد

این جهان زندان و ما زندانیان ** حفره کن زندان و خود را وارهان‌‌

چیست دنیا از خدا غافل بدن ** نی قماش و نقره و میزان و زن‌‌

مال را کز بهر دین باشی حمول ** نعم مال صالح خواندش رسول‌‌

آب در کشتی هلاک کشتی است ** آب اندر زیر کشتی پشتی است‌‌ 985

چون که مال و ملک را از دل براند ** ز آن سلیمان خویش جز مسکین نخواند

کوزه‌‌ی سر بسته اندر آب زفت ** از دل پر باد فوق آب رفت‌‌

باد درویشی چو در باطن بود ** بر سر آب جهان ساکن بود

گر چه جمله‌‌ی این جهان ملک وی است ** ملک در چشم دل او لا شی است‌‌

پس دهان دل ببند و مهر کن ** پر کنش از باد کبر من لدن‌‌ 990