ای خداوند و شهنشاه و امیر ** من نگفتم جهل من گفت آن مگیر

شمه‏ای زین حال اگر دانستمی ** گفتن بی‏هوده کی تانستمی‏

بس ثنایت گفتمی ای خوش خصال ** گر مرا یک رمز می‏گفتی ز حال‏ 1905

لیک خامش کرده می‏آشوفتی ** خامشانه بر سرم می‏کوفتی‏

شد سرم کالیوه عقل از سر بجست ** خاصه این سر را که مغزش کمتر است‏

عفو کن ای خوب روی خوب کار ** آن چه گفتم از جنون اندر گذار

گفت اگر من گفتمی رمزی از آن ** زهره‏ی تو آب گشتی آن زمان‏

گر ترا من گفتمی اوصاف مار ** ترس از جانت بر آوردی دمار 1910

مصطفی فرمود اگر گویم به راست ** شرح آن دشمن که در جان شماست‏

زهره‏های پر دلان هم بر درد ** نه رود ره نه غم کاری خورد