سنگهاش اندر حدث جای تباه ** می‏دمید از سنگها دود سیاه‏

دود در حلقش شد و حلقش بخست ** از نهیب دود تلخ از خواب جست‏

در زمان در رو فتاد و می‏گریست ** کای خدا اینها نشان منکری است‏

خلم بهتر از چنین حلم ای خدا ** که کند از نور ایمانم جدا

گر بکاوی کوشش اهل مجاز ** تو به تو گنده بود همچون پیاز 2900

هر یکی از یکدیگر بی‏مغزتر ** صادقان را یک ز دیگر نغزتر

صد کمر آن قوم بسته بر قبا ** بهر هدم مسجد اهل قبا

همچو آن اصحاب فیل اندر حبش ** کعبه‏ای کردند حق آتش زدش‏

قصد کعبه ساختند از انتقام ** حالشان چون شد فرو خوان از کلام‏

مر سیه رویان دین را خود جهیز ** نیست الا حیلت و مکر و ستیز 2905