گوش دار ای احول اینها را به هوش ** داروی دیده بکش از راه گوش‏

گوش دار ای احول اینها را به هوش ** داروی دیده بکش از راه گوش‏ 315

پس کلام پاک در دلهای کور ** می‏نپاید می‏رود تا اصل نور

و آن فسون دیو در دلهای کژ ** می‏رود چون کفش کژ در پای کژ

گر چه حکمت را به تکرار آوری ** چون تو نااهلی شود از تو بری‏

ور چه بنویسی نشانش می‏کنی ** ور چه می‏لافی بیانش می‏کنی‏

او ز تو رو در کشد ای پر ستیز ** بندها را بگسلد وز تو گریز 320

ور نخوانی و ببیند سوز تو ** علم باشد مرغ دست‏آموز تو

او نپاید پیش هر نااوستا ** همچو طاوسی به خانه‏ی روستا

یافتن پادشاه باز را به خانه‏ی کمپیر زن

دین نه آن باز است کاو از شه گریخت ** سوی آن کمپیر کاو می‏آرد بیخت‏

تا که تتماجی پزد اولاد را ** دید آن باز خوش خوش زاد را