من اگر هولم مخنث دان مرا ** همچو اشتر بر نشین می‏ران مرا

صورت مردان و معنی این چنین ** از برون آدم درون دیو لعین‏

آن دهل را مانی ای زفت چو عاد ** که بر او آن شاخ را می‏کوفت باد

روبهی اشکار خود را باد داد ** بهر طبلی همچو خیک پر ز باد 3160

چون ندید اندر دهل او فربهی ** گفت خوکی به ازین خیک تهی‏

روبهان ترسند ز آواز دهل ** عاقلش چندان زند که لا تقل‏

قصه‏ی تیر اندازی و ترسیدن او از سواری که در بیشه می‏رفت‏

یک سواری با سلاح و بس مهیب ** می‏شد اندر بیشه بر اسبی نجیب‏

تیر اندازی به حکم او را بدید ** پس ز خوف او کمان را در کشید

تا زند تیری سوارش بانگ زد ** من ضعیفم گر چه زفت استم جسد 3165

هان و هان منگر تو در زفتی من ** که کمم در وقت جنگ از پیر زن‏