ور بر او خندد کسی گوید دو است ** راست دارد این سزای بد خو است‏

بر دروغان جمع می‏آید دروغ ** الخبیثات الخبیثین زد فروغ‏

دل فراخان را بود دست فراخ ** چشم کوران را عثار سنگ‏لاخ‏ 3640

جستن آن درخت که هر که میوه‏ی آن درخت خورد نمیرد

گفت دانایی برای داستان ** که درختی هست در هندوستان‏

هر کسی کز میوه‏ی او خورد و برد ** نه شود او پیر نه هرگز بمرد

پادشاهی این شنید از صادقی ** بر درخت و میوه‏اش شد عاشقی‏

قاصدی دانا ز دیوان ادب ** سوی هندستان روان کرد از طلب‏

سالها می‏گشت آن قاصد از او ** گرد هندستان برای جستجو 3645

شهر شهر از بهر این مطلوب گشت ** نه جزیره ماند و نه کوه و نه دشت‏

هر که را پرسید کردش ریشخند ** کاین که جوید جز مگر مجنون بند