کنت کنزا رحمة مخفیة ** فابتعثت أمة مهدیة

هر کراماتی که می‏جویی به جان ** او نمودت تا طمع کردی در آن‏ 365

چند بت بشکست احمد در جهان ** تا که یا رب گوی گشتند امتان‏

گر نبودی کوشش احمد تو هم ** می‏پرستیدی چو اجدادت صنم‏

این سرت وارست از سجده‏ی صنم ** تا بدانی حق او را بر امم‏

گر بگویی شکر این رستن بگو ** کز بت باطن همت برهاند او

مر سرت را چون رهانید از بتان ** هم بدان قوت تو دل را وارهان‏ 370

سر ز شکر دین از آن بر تافتی ** کز پدر میراث مفت‏اش یافتی‏

مرد میراثی چه داند قدر مال ** رستمی جان کند و مجان یافت زال‏

چون بگریانم بجوشد رحمتم ** آن خروشنده بنوشد نعمتم‏