گر مرا روزی بدی اندر جهان ** خود چه کاراستی مرا با مردگان‏

این سزای آن که یابد آب صاف ** همچو خر در جو بمیزد از گزاف‏ 470

گر بداند قیمت آن جوی خر ** او بجای پا نهد در جوی سر

او بیابد آن چنان پیغمبری ** میر آبی زندگانی پروری‏

چون نمیرد پیش او کز امر کن ** ای امیر آب ما را زنده کن‏

هین سگ نفس ترا زنده مخواه ** کاو عدوی جان تست از دیرگاه‏

خاک بر سر استخوانی را که آن ** مانع این سگ بود از صید جان‏ 475

سگ نه‏ای بر استخوان چون عاشقی ** دیوچه‏وار از چه بر خون عاشقی‏

آن چه چشم است آن که بیناییش نیست ** ز امتحانها جز که رسواییش نیست‏

سهو باشد ظنها را گاه گاه ** این چه ظن است این که کور آمد ز راه‏