ز آن که تقلید آفت هر نیکویی است ** که بود تقلید اگر کوه قوی است‏

گر ضریری لمترست و تیز خشم ** گوشت پاره‏ش دان چو او را نیست چشم‏ 485

گر سخن گوید ز مو باریکتر ** آن سرش را ز آن سخن نبود خبر

مستیی دارد ز گفت خود و لیک ** از بر وی تا به می راهی است نیک‏

همچو جوی است او نه او آبی خورد ** آب از او بر آب خواران بگذرد

آب در جو ز آن نمی‏گیرد قرار ** ز آن که آن جو نیست تشنه و آب خوار

همچو نایی ناله‏ی زاری کند ** لیک بیگار خریداری کند 490

نوحه‏گر باشد مقلد در حدیث ** جز طمع نبود مراد آن خبیث‏

نوحه‏گر گوید حدیث سوزناک ** لیک کو سوز دل و دامان چاک‏

از محقق تا مقلد فرق‏هاست ** کاین چو داود است و آن دیگر صداست‏