این سخن پایان ندارد باز گرد ** تا که شه با آن غلامانش چه کرد

به راه کردن شاه یکی را از آن دو غلام و از این دیگر پرسیدن

آن غلامک را چو دید اهل ذکا ** آن دگر را کرد اشارت که بیا

کاف رحمت گفتمش تصغیر نیست ** جد چو گوید طفلکم تحقیر نیست‏ 865

چون بیامد آن دوم در پیش شاه ** بود او گنده دهان دندان سیاه‏

گر چه شه ناخوش شد از گفتار او ** جستجویی کرد هم ز اسرار او

گفت با این شکل و این گند دهان ** دور بنشین لیک آن سو تر مران‏

که تو اهل نامه و رقعه بدی ** نه جلیس و یار و هم بقعه بدی‏

تا علاج آن دهان تو کنیم ** تو حبیب و ما طبیب پر فنیم‏ 870

بهر کیکی نو گلیمی سوختن ** نیست لایق از تو دیده دوختن‏

با همه بنشین دو سه دستان بگو ** تا ببینم صورت عقلت نکو