تا علاج آن دهان تو کنیم ** تو حبیب و ما طبیب پر فنیم‏

تا علاج آن دهان تو کنیم ** تو حبیب و ما طبیب پر فنیم‏ 870

بهر کیکی نو گلیمی سوختن ** نیست لایق از تو دیده دوختن‏

با همه بنشین دو سه دستان بگو ** تا ببینم صورت عقلت نکو

آن ذکی را پس فرستاد او به کار ** سوی حمامی که رو خود را بخار

وین دگر را گفت خه تو زیرکی ** صد غلامی در حقیقت نه یکی‏

آن نه‏ای که خواجه‏تاش تو نمود ** از تو ما را سرد می‏کرد آن حسود 875

گفت او دزد و کژ است و کژنشین ** حیز و نامرد و چنان است و چنین‏

گفت پیوسته بده ست او راست گو ** راست گویی من ندیده ستم چو او

راست گویی در نهادش خلقتی است ** هر چه گوید من نگویم تهمتی است‏

کژ ندانم آن نکو اندیش را ** متهم دارم وجود خویش را