-
ای تو در کشتی تن رفته به خواب ** آب را دیدی نگر در آب آب
- O thou that hast gone to sleep in the body's boat, thou hast seen the water, (but) look on the Water of the water.
-
آب را آبیست کو میراندش ** روح را روحیست کو میخواندش
- The water hath a Water that is driving it; the spirit hath a Spirit that is calling it.
-
موسی و عیسی کجا بد کفتاب ** کشت موجودات را میداد آب 1275
- Where were Moses and Jesus when the (Divine) Sun was giving water to the sown field of existent things?
-
آدم و حوا کجا بد آن زمان ** که خدا افکند این زه در کمان
- Where were Adam and Eve at the time when God fitted this string to the bow?
-
این سخن هم ناقص است و ابترست ** آن سخن که نیست ناقص آن سرست
- This (manner of) speech, too, is imperfect and maimed; the speech that is not imperfect is Yonder.
-
گر بگوید زان بلغزد پای تو ** ور نگوید هیچ از آن ای وای تو
- If he (the saint) speak from that (source), thy foot will stumble; and if he speak naught of that, oh, alas for thee!
-
ور بگوید در مثال صورتی ** بر همان صورت بچفسی ای فتی
- And if he speak in the likeness of a (material) form, thou wilt stick to that form, O youth.
-
بستهپایی چون گیا اندر زمین ** سر بجنبانی ببادی بییقین 1280
- Thou art foot-bound on the earth, like grass: thou noddest thy head at a (breath of) wind, (though thou art) without certainty.
-
لیک پایت نیست تا نقلی کنی ** یا مگر پا را ازین گل بر کنی
- But thou hast no (spiritual) foot that thou shouldest make a departure or perchance drag thy foot out of this mud.
-
چون کنی پا را حیاتت زین گلست ** این حیاتت را روش بس مشکلست
- How shouldest thou drag thy foot away? Thy life is from this mud: ’tis mighty hard for this life of thine to go (on the Way to God).