نوح گفت ای پادشاه بردبار ** مر مرا خر مرد و سیلت برد بار

وعده کردی مر مرا تو بارها ** که بیابد اهلت از طوفان رها

دل نهادم بر امیدت من سلیم ** پس چرا بربود سیل از من گلیم

گفت او از اهل و خویشانت نبود ** خود ندیدی تو سپیدی او کبود

چونک دندان تو کرمش در فتاد ** نیست دندان بر کنش ای اوستاد 1335

تا که باقی تن نگردد زار ازو ** گرچه بود آن تو شو بیزار ازو

گفت بیزارم ز غیر ذات تو ** غیر نبود آنک او شد مات تو

تو همی دانی که چونم با تو من ** بیست چندانم که با باران چمن

زنده از تو شاد از تو عایلی ** مغتذی بی واسطه و بی حایلی

متصل نه منفصل نه ای کمال ** بلک بی چون و چگونه و اعتلال 1340