تا که باقی تن نگردد زار ازو ** گرچه بود آن تو شو بیزار ازو

گفت بیزارم ز غیر ذات تو ** غیر نبود آنک او شد مات تو

تو همی دانی که چونم با تو من ** بیست چندانم که با باران چمن

زنده از تو شاد از تو عایلی ** مغتذی بی واسطه و بی حایلی

متصل نه منفصل نه ای کمال ** بلک بی چون و چگونه و اعتلال 1340

ماهیانیم و تو دریای حیات ** زنده‌ایم از لطفت ای نیکو صفات

تو نگنجی در کنار فکرتی ** نی به معلولی قرین چون علتی

پیش ازین طوفان و بعد این مرا ** تو مخاطب بوده‌ای در ماجرا

با تو می‌گفتم نه با ایشان سخن ** ای سخن‌بخش نو و آن کهن

نه که عاشق روز و شب گوید سخن ** گاه با اطلال و گاهی با دمن 1345