-
آن یکی در عهد داوود نبی ** نزد هر دانا و پیش هر غبی 1450
- In the time of the prophet David a certain man, beside every sage and before every simpleton,
-
این دعا می‌کرد دایم کای خدا ** ثروتی بی رنج روزی کن مرا
- Used always to utter this prayer: “O God, bestow on me riches without trouble!
-
چون مرا تو آفریدی کاهلی ** زخم‌خواری سست‌جنبی منبلی
- Since Thou hast created me a lazybones, a receiver of blows, a slow mover, a sluggard,
-
بر خران پشت‌ریش بی‌مراد ** بار اسپان و استران نتوان نهاد
- One cannot place on sore-backed luckless asses the load carried by horses and mules.
-
کاهلم چون آفریدی ای ملی ** روزیم ده هم ز راه کاهلی
- Inasmuch as Thou, O perfect One, hast created me lazy, do Thou accordingly give me the daily bread by the way of laziness.
-
کاهلم من سایه‌ی خسپم در وجود ** خفتم اندر سایه‌ی این فضل و جود 1455
- I am lazy and sleeping in the shade in (the world of) existence: I sleep in the shade of this Bounty and Munificence.
-
کاهلان و سایه‌خسپان را مگر ** روزیی بنوشته‌ای نوعی دگر
- Surely for them that are lazy and sleeping in the shade Thou hast prescribed a livelihood in another fashion.
-
هر که را پایست جوید روزیی ** هر که را پا نیست کن دلسوزیی
- Every one that has a foot (power to move) seeks a livelihood: do Thou show some pity towards every one that has no foot.
-
رزق را می‌ران به سوی آن حزین ** ابر را باران به سوی هر زمین
- Send the daily bread to that sorrowful one: cause the cloud to rain in the direction of every land.
-
چون زمین را پا نباشد جود تو ** ابر را راند به سوی او دوتو
- Since the land has no foot, Thy munificence drives the clouds doubly towards it.