این دعا می‌کرد دایم کای خدا ** ثروتی بی رنج روزی کن مرا

Used always to utter this prayer: “O God, bestow on me riches without trouble!

چون مرا تو آفریدی کاهلی ** زخم‌خواری سست‌جنبی منبلی

Since Thou hast created me a lazybones, a receiver of blows, a slow mover, a sluggard,

بر خران پشت‌ریش بی‌مراد ** بار اسپان و استران نتوان نهاد

One cannot place on sore-backed luckless asses the load carried by horses and mules.

کاهلم چون آفریدی ای ملی ** روزیم ده هم ز راه کاهلی

Inasmuch as Thou, O perfect One, hast created me lazy, do Thou accordingly give me the daily bread by the way of laziness.

کاهلم من سایه‌ی خسپم در وجود ** خفتم اندر سایه‌ی این فضل و جود 1455

I am lazy and sleeping in the shade in (the world of) existence: I sleep in the shade of this Bounty and Munificence.

کاهلان و سایه‌خسپان را مگر ** روزیی بنوشته‌ای نوعی دگر

Surely for them that are lazy and sleeping in the shade Thou hast prescribed a livelihood in another fashion.

هر که را پایست جوید روزیی ** هر که را پا نیست کن دلسوزیی

Every one that has a foot (power to move) seeks a livelihood: do Thou show some pity towards every one that has no foot.

رزق را می‌ران به سوی آن حزین ** ابر را باران به سوی هر زمین

Send the daily bread to that sorrowful one: cause the cloud to rain in the direction of every land.

چون زمین را پا نباشد جود تو ** ابر را راند به سوی او دوتو

Since the land has no foot, Thy munificence drives the clouds doubly towards it.

طفل را چون پا نباشد مادرش ** آید و ریزد وظیفه بر سرش 1460

Since the babe has no foot (means of seeking nutriment), its mother comes and pours the ration (of milk) upon it.