-
بوی رسوا کرد مکر اندیش را ** پیل داند بوی طفل خویش را 160
- The smell put to shame the deviser of fraud: the elephant knows the smell of her child.
-
آنک یابد بوی حق را از یمن ** چون نیابد بوی باطل را ز من
- He that perceives the smell of God from (distant) Yemen, how should not he perceive the smell of falsehood from me?
-
مصطفی چون برد بوی از راه دور ** چون نیابد از دهان ما بخور
- Inasmuch as Mustafá (Mohammed) smelt (this) from far away, how should not he smell the odour from our mouths?
-
هم بیابد لیک پوشاند ز ما ** بوی نیک و بد بر آید بر سما
- He does smell it, but he conceals (the fact) from us: the good and bad smells go up to Heaven.
-
تو همی‌خسپی و بوی آن حرام ** می‌زند بر آسمان سبزفام
- Thou art sleeping, and (meanwhile) the smell of that unlawful deed (of thine) is beating on the azure sky.
-
همره انفاس زشتت می‌شود ** تا به بوگیران گردون می‌رود 165
- It accompanies thy foul breaths, it ascends to the smellers (examiners) in the celestial sphere.
-
بوی کبر و بوی حرص و بوی آز ** در سخن گفتن بیاید چون پیاز
- The smell of pride and the smell of greed and the smell of concupiscence will become, in speaking, like (the smell of) onions.
-
گر خوری سوگند من کی خورده‌ام ** از پیاز و سیر تقوی کرده‌ام
- If thou take oath, saying, “When have I eaten them? I have abstained from onions and garlic,”
-
آن دم سوگند غمازی کند ** بر دماغ همنشینان بر زند
- The breath of thy oath will inform (against thee) and will strike upon the noses of those who sit beside thee.
-
پس دعاها رد شود از بوی آن ** آن دل کژ می‌نماید در زبان
- Prayers, then, are rejected because of the smell thereof: the corrupt heart shows in the tongue.